در سالگرد افتتاج داخائو، اولین بازداشتگاه هلو کاست

هیملر گفته بود ایمان داریم برای رفع نگرانی های مردم کشور و براساس اهداف مردم عمل می کنیم . و مدت بازداشت های پیشگیرانه بیش از زمان مورد نیاز طول نخواهد کشید.

http://www.roshangari.net/
روشنگری. داخائو شاهد گویای هلوکاست و جنایات نازی هاست.اگر روایت واقعی از هلوکاست داده شود، چهره جنایتکاران تاریخ و ظرفیت آن ها در آدم کشی به خاطر قدرت و حفظ منافع خود را می توان دید. به عنوان مثال در مورد احمدی نژاد که امروز به انکار هلوکاست برخاسته و رژیم حامی او، به نامه هیملر رئیس پلیس هیتلر در پایان مقاله توجه کنید. ودر مورد بوش، رامسفلد، شارون که امروز ماسک دفاع از میلیون ها قربانی یهودی هلوکاست را بر چهره زده اند، علاوه بر متن همین نامه به تصاویر فلوجه و ابوغریب نگاه کنید که در کنار تصاویر داخائو و آشوویتز به یادگار خواهند ماند. ضمن متن نامه هیملر نشان میدهد چرا نازی ها یک دهه تمام همراهی آشکار و پنهان دولت ها، قدرت ها، روشنفکران وابسته به آن ها، سرمایه داران بزرگ و حتی یهودیان قدرتمند و موتلف قدرت های بزرگ را با تمرکز روی ,دشمن مشترک, جلب کرده بودند. یهودیان پیشرو البته مثل امروز ,همدست, توده ی قربانی بودند.

قبل از خواندن مطلب به چند توضیح در مورد نام هایی که در مقاله آمده است، توجه کنید:
اردوگاه مرگ داخائو: نخستین اردوگاه مرگ نازی ها که در1933 در شهر داخائو در 15 کیلومتری مونیخ در ایالت بایرن برپا شد و مدلی برای ساختن سایر اردوگاه های مرگ نازی ها مثل آشویتس به شمار می آمد. تعداد قربانیان داخائو را رقمی بین 26000 تا 230000 ذکر کرده اند. علت نامعلوم بودن شمار قربانیان، سری بودن عملیات درون اردوگاه های مرگ نازی هابود. اجساد قربانیان را در کوره های این اردوگاه ها می سوزاندند. عکسی که این جا مشاهده می کنید هنگام تصرف داخائو گرفته شده است. اجساد برای انتقال به کوره ها روی زمین چیده شده اند. در تصاویر دیگر که هنگام آزادسازی داخائو گرفته شده، دیده میشود که اجساد برای انتقال به کوره ها در هم بر هم روی هم انباشته شده اند. ماه مارس 73 سالگرد افتتاح اردوگاه مرگ داخائوست.

هالیبورتون: شرکتی است که دیک چنی در هیات مدیره آن بود. نفت، چنی، هالیبورتون و عراق اسامی به هم پیوسته ای هستند که یک دیگر را تداعی می کنند. هالیبرتون یکی از شرکت های عمده ای است که قراردادهای بازسازی پس از ویران سازی در جنگ عراق و نیز دیگر قرار دادهایی که به کمک سیاست های تهاجمی محافظه کاران آمریکا در خارج و آزادسازی بازار در داخل آمریکا به دست می آید، به آن سپرده می شود. هالیبورتون در موارد زیادی از طریق شرکت های دختر متعدد خود عمل می کند. دیک چنی یکی از سه تفنگدار اصلی دولت بوش است که از محدود کردن آزادی ها در داخل کشور و بر پا کردن جنگ در خارج کشور حمایت می کنند. عکس او را در صفحه اول می بینید.

کلنسی سایگل: نویسنده و فیلم نامه نویس یهودی آمریکایی است که کتاب خاطرات او در مورد مادرش تحت عنوان: دلیری های رادیکال و شورانگیز مادرم جنی، که دوست داشت یک مادر قابل احترام یهودی باشد در روز مادر چاپ میشود.

باید یک نکته را نیز یادآوری کرد: اکنون بسیاری در آمریکا و اروپا نگرانند که اگر دولت آمریکا در ماجراجویی های خود توفیق پیدا کند، نوک حمله را جدی تر و خطرناک تر از آن که امروز می بینیم به سوی شهروندان آمریکایی و اروپایی برخواهد گردانید. به همین جهت عده ای از هم اکنون دچار ترس های افراطی شده اند. کلنسی سایگل در آغاز مقاله خود تاکید کرده از جمله کسانی نیست که دچار ترس بیمارگونه اند و تصور می کنند ماموران امنیتی آمریکا و اینتلجنت سرویس و بقیه در پی آن ها هستند. " من از آن ها نیستم که فکر می کنند: هیتلر آمده است". سایگل حتی این ترس بیمارگونه را اندکی به مزاح می کشد. اما چشمش به یک خبر در روزنامه ای در کالیفرنیا می افتد و بی اختیار به یاد خبری که 21 مارس 1933 در یک روزنامه آلمانی به چاپ رسید می افتد و به فکر فرو می رود. خلاصه ای از دو خبر را به نقل از مقاله او می خوانید.

خبر اول از آمریکا مارس 2006
دولت فدرال قرار دادی به ارزش 385 میلیون دلار برای ایجاد یک بازداشتگاه موقت در داخل ایالات متحده بست. این بازداشتگاه، بخشی از برنامه Immigration Service"s Detention and Removal Program [برنامه بازداشت و انتقال اداره مهاجرت] است. قرارداد به شرکت کلاگ، روت اند براون Kellogg, Root & Brown داده شده که یک شرکت دختر هالیبورتون است. جیمی زویبک از مقامات اداره مهاجرت گفت اردوگاه های این بازداشتگاه در شرایط اضطراری مورد استفاده قرار خواهند.


خبر دوم. مونیخ، سه شنبه 21 مارس 1933
اردوگاه زندانیان سیاسی در ناحیه داخائو
هیملر رئیس پلیس در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام کرد:

روز چهارشنبه نخستین اردوگاه برای گردآوری بازداشت شدگان در نزدیکی داخائو گشایش خواهد یافت.ظرفیت آن برای 5000 نفر است. در این جا همه کمونیست ها و نیز بنا بر الزامات تاکنونی Reichsbanner ها* و مقامات مارکسیست که امنیت دولت را به خطر انداخته اند، گرد آورده خواهند شد. در دراز مدت، برای این که به دولت بیش از حد فشار نیاید، نمیتوان اجازه داد کمونیست هادر بازداشتگاه های دادگستری نگاه داری شوند. از سوی دیگر آن ها را آزاد هم نمی توان نمود. هربار که به این کار اقدام کردیم ، نتیجه این بود که آن ها دو باره تبلیغات و سازماندهی خود را آغاز کردند. ما این اقدام را بدون توجه به اعتراضات ملالغتی انجام میدهیم زیرا ایمان داریم که برای رفع نگرانی های مردم کشور و بر اساس اهداف ملت عمل می کنیم.

هیملر اطمینان داد که در هر مورد منفرد، مدت بازداشت پیشگیرانه بیش از زمان مورد نیاز به طول نخواهد انجامید. اما روشن است انبوه باورنکردنی شواهد عینی که جمع آوری شده است، به زمان طولانی برای بررسی نیاز دارد. این که دایما سوال شود این یا آن فرد چقدر در بازداشتگاه خواهد ماند، فقط کار پلیس را به تعویق می افکند. نادرستی شایعات مربوط چگونگی رفتار با زندانیان بر اساس این واقعیت اثبات می شود که زندانی هایی که خودشان درخواست مشاوره با کشیش را نمودند، برای مثال دکتر گرلیچ و فوهر، اف. آرتین، در خواست آن ها بلافاصله و بدون تاخیر پذیرفته شد.

زهره سحر خیز

--------------------------------------------------------------------------------

توضیح کلنسی سایگل: "Reichsbanner" که هیملر به آن اشاره می کند، یک گروه سوسیال دمکرات بود که برای مقابله با کودتای 1923 تشکیل شده بود، و کار آن گردآوردن انسان ها به شیوه ی معمولی و سالم اجتماعی بود. دکتر گرلیش که درخواست او برای ملاقات با کشیش پذیرفته شد یک مسیحی معتقد ضد نازی بود که گشتاپو در سال 1934 با شلیک گلوله در داخائو او را از پای در آورد و جسدش را سوزاند. همسر او حاضر به پذیرش خاکستر جسد او نشد.

منابع: اصل مقاله را در منبع زیر بخوانید:
http://www.counterpunch.org/sigal03162006.html
برای اطلاع بیشتر در مورد بازداشتگاه داخائو و مشاهده تصاویر کوره های آدم سوزی به منبع زیر مراجعه کنید